We leven in roerige en vooral onzekere tijden. Het lijkt wel of de sterren en planeten ons om de oren vliegen. Iedere week is er wel een grote verschuiving van energie. Bij mezelf en mijn clienten merk ik

dat de noodzaak tot verandering sterker aanwezig is dan jaren geleden. Kwam de roep om verandering eerder van binnenuit, nu worden we door de omstandigheden gedwongen om het ‘anders te gaan doen’. We worden teleurgesteld en voelen onmacht. Verdriet en woede staan te dringen om de eerste plaats.

We willen het liefst zo weinig mogelijk emotionele pijn te ervaren. Daardoor laten we mogelijkheden van innerlijke groei liggen of durven geen risico’s te nemen. Pijn hoort bij het leven. Van Neale Donald Walsh heb ik geleerd dat het leven gaat over onze ziel die wil ervaren. De ziel maakt geen onderscheid tussen ‘goede’ en ‘slechte’ ervaringen. De ziel wil net zo lief plezier ervaren als frustratie, liefde, angst of geluk. Met iedere ervaring groeit de ziel.

Pijn maakt mij wakker. Pijn is voor mij een signaal. Ik kan pijn voelen als ik afwijzingen krijg van uitgevers van mijn boek. Dan ga ik twijfelen aan mezelf en aan het boek. Door de pijn te voelen sta ik stil bij mezelf. Zal ik het meer tijd geven? Ga ik nu 50 ander uitgevers aanschrijven of ga ik hulp vragen aan een businesscoach? Door naar de pijn te luisteren begrijp ik beter wat ik nodig heb en zet ik concrete stappen.

Als ik me op persoonlijk vlak afgewezen voel sluit ik veilig mijn hart en even is daar een moment dat ik het liefste niemand nodig heb. Daar gaat de pijn niet van over.

Mijn Begeleiders van boven roepen dan altijd ‘blijf je openen, open je hart’. Als ik daar naar luister en mijn hart blijf openen, vooral naar mezelf, word ik zacht en kwetsbaar en ontvang ik wat er wel is. Dan verandert mijn werkelijkheid.  

Ik heb veel van dieren geleerd over emoties. Zij zien het verdriet van hun baasje en willen graag helpen. Ik zie ze met niet-begrijpende ogen naar hun baasje kijken. Als ik aan hun vraag wat ze niet begrijpen laten ze me zien dat het baasje met zijn of haar emotionele pijn in het hoofd zit.

Ons denken maakt de emotie erger. Ons denken zegt bv ‘wat als….’of ‘had ik maar’. We oordelen over onze pijn of we voelen ons schuldig. Dat maakt het niet eenvoudiger toch?

Ons denken zet de emoties vast. En dat doet pas pijn.

Onverwerkte emoties slaan op in het lichaam en worden een spanning die je fysiek kunt voelen. Je pijn is een samenkrimping van energie. Je energie sluit zich af om de emotionele pijn niet meer te hoeven voelen. Werkt dat? Nee, hè?

Laat de energie van de emotie stromen en in beweging blijven. Als je het moeilijk vindt om los te laten accepteer dat dan. Neem er met alle liefde die in je zit wat meer de tijd voor.

Emotie = energy in motion

Onderzoek heeft uitgewezen dat een emotie niet langer duurt dan 90 seconden

Natuurlijk verwerk je een scheiding of het verlies van een kind of partner niet in 90 seconden. Emoties zijn golven. Als je het laat golven ontstaat er kleine of hogere vloed en daarna ebt het weg. Later kan het weer terug komen. Dan wordt het weer vloed waarna het weg kan ebben.

Hoe doe je dat?

• Blijf goed doorademen. Adem uit.
• Luister naar mooie muziek, neem een warm bad of ga de natuur in.
• Zie de emotie als stromend water dat door je lichaam golft. Laat het bewegen.
• Geef het de ruimte om vloed te worden en laat het wegebben op je uitademing.
• Glimlach naar je lichaam, glimlach naar je hart, glimlach naar je pijn.
• Blijf zacht en warm naar jezelf.
• Adem goed door. Adem lang uit.       

• Meditatie

Ga met je aandacht naar je borstbeentje. Achter je borstbeentje zit je hartchakra. Stel je hartchakra voor als een bloem. Glimlach naar de bloem. Open de bloem naar binnen, naar jezelf.

Haal een moment naar voren waar je nog verdrietig over bent of boos. Voel in je lichaam waar die pijn zit. Glimlach naar je pijn vanuit je hart. Stel je pijn voor als een bloem die zich heeft gesloten. Voel de bloem, maak er contact mee. Het heeft jou nodig. Leg je hand er op.  Adem goed door. Vertel je emotionele pijn dat jij er bent. Dat jullie samen zijn. Nodig de gesloten bloem uit om zich te openen. Adem langzaam uit. Doe dat een paar keer met een glimlach. Voel je hoe de pijn langzaam wegebt?

Als hierna het liedje 'I am singing in the rain' in mijn hoofd opkomt word ik vrolijk. Ik ben ik weer een stap verder. 

Ik merk dat de pijn van het afgescheiden zijn de grootste emotionele pijn is. Dolfijnen uit de kosmos begrijpen dat. Zij halen mij uit de afscheiding en verbinden mij met het Geheel, de Bron, het Goddelijke of hoe je het noemen wil. Hoe ze dat doen vertel ik de volgende keer.